بررسی کیفیت آب شرب بردسیر در سال های ۱۳۸۹-۱۳۸۸ (گزارش کوتاه)

چکیده   زمینه و هدف: دستیابی به آب آشامیدنی سالم و کافی از اهداف مهم و ملی کشورهاست. هدف از این تحقیق، تعیین کیفیت میکروبی و شیمیایی آب شرب شهرستان بردسیر در سال های 1389-1388 و مقایسه نتایج حاصله با استاندارد های ایران و رهنمودهای who است.   مواد و روش ها: در این پژوهش توصیفی- مقطعی، تعداد 2726 نمونه برای آزمایش میکروبی و 134 نمونه برای آزمایش شیمیایی از شبکه های توزیع آب شرب شهرها و روستاهای تحت مطالعه برداشت شد. پارامترهای خوردگی شامل اندیس های لانژلیه، رایزنر، تهاجمی، غلظت نیترات و نیتریت، تعداد کلیفرم مدفوعی و کلر باقی مانده مورد پایش قرار گرفت. نتایج مطالعه به صورت میانگین و انحراف معیار گزارش گردید.   یافته ها: میانگین کلر باقی مانده در آب شرب و میانگین تعداد باکتری کلی فرم گرماپای برحسب mpn/100ml به ترتیب برابر 23/0 ± 31/0 میلی گرم در لیتر و 62/1±81/1 میلی گرم در دسی لیتر بود. میانگین غلظت نیترات و نیتریت به ترتیب 54/4 ± 84/7 و 026/0 ± 023/0 میلی گرم در لیتر بدست آمد. میانگین اندیس های خوردگی لانژلیه، رایزنر و تهاجمی به ترتیب 41/0+، 01/7 و 36/12 بود.   نتیجه گیری: میانگین شاخص مطلوبیت فقدان باکتری کلی فرم گرماپای در شهرستان بردسیر بر اساس رهنمود های سازمان جهانی بهداشت در محدوده خوب قرار دارد. میزان نیترات و نیتریت در کلیه نمونه ها کمتر از حدود مجاز استاندارد ایران و رهنمودهای سازمان جهانی بهداشت است. آب شرب شهرستان بردسیر طبق اندیس های لانژلیه، رایزنر و تهاجمی به ترتیب رسوب گذار، کمی رسوب گذار و رسوب گذار می باشد. گر چه کیفیت میکروبی و شیمیایی آب در حدود استاندارد است ولی با توجه به شرایط و پتانسیل های آلودگی در منطقه، پایش ضرورت دا رد. واژه های کلیدی: اندیس لانژلیه رایزنر و تهاجمی، کیفیت آب شرب